Helmut Froeyman 31.03.2025
Met 65 Belgen waren we die deelnamen aan de 41ste editie van Cappelle La Grande. Indien het in de krokusvakantie was geweest dan hadden er zeker nog veel meer geweest. Cappelle La Grande ligt op minder dan 10km van de Belgische grens dus betekent al vele jaren een belangrijke aanvulling op de Belgische schaakkalender.
De eerste keer dat ik deelnam in 2005, pendelde ik tussen mijn ouderlijke woonst in Roeselare en de speelzaal. Veel West-Vlamingen doen hetzelfde en vermijden zo hotelkosten. Een tweede keer in 2020 huurde ik een appartementje in de Panne. Dat ligt op slechts 25km van de speelzaal. Dit jaar koos ik voor het low-budget hotel Campanille in Cappelle La Grande. Met de gereduceeerde wachttijd naar slechts een half uur vond ik dit zowel aangenamer als verstandiger. Sommige deelnemers die verder logeerden, geraakten voor een partij niet op tijd in de speelzaal en kregen dus een forfait aangesmeerd. Cappelle La Grande is een klein Frans dorpje met 8000 inwoners. Als je schaken wilt combineren met toerisme dan ben je hier aan het verkeerde adres. Er valt niets te doen behalve schaken er is ook niets te bezichtigen. De zee ligt in de buurt maar enkel echte stormjagers gaan op zulke momenten er wandelen. Het was zelfs even aan het sneeuwen waardoor ik tijd verloor met mijn autoramen ijsvrij te maken. Trouwens een auto is een gemak maar mits enig geduld kan je gratis in de hele regio gebruikmaken van de bus.
Elk tornooi heeft zijn eigen speciale sfeer en dit geldt zeker ook voor deze open. Vooreerst is het een van de laatste grootste opens in Europa waar iedereen in 1 groep speelt. Het was geen recordeditie maar 533 deelnemers in 1 zaal is een spektakel op zich. Dat lokte dan ook dagelijks heel wat bezoekers . Die 533 worden nog extra in de verf gezet doordat bij ieder bord niet alleen een naamkaartje staat maar ook een vlaggetje van zijn/ haar nationaliteit. Dat was ook handig want zo vond ik heel snel mijn bord als een van de enige Belgen die op de hogere borden kampeerde.
Nadeel van iedereen in 1 groep te laten spelen is het enorme niveauverschil tussen de spelers. Van 16 grootmeesters waarvan eentje net geen 2600 elo tot een grote groep spelers zonder rating, spelen allemaal samen. Met versnelde paringen probeert men tegenstanders dichter bij je rating te geven maar ik zag persoonlijk weinig of geen verschil. Al 3 edities (27 partijen) zijn mijn tegenstanders ofwel lager dan 2100 of hoger dan 2400. Evenwaardige tegenstanders krijg ik er nooit.
Het speelschema is ook vrij ongewoon met elke ronde een ander startuur. Daarnaast zijn er 2 dagen met dubbele ronden. Partijen worden gespeeld met het Belgisch interclubtempo dus 40 zetten in 90 minuten + 30 minuten voor de rest en 30 seconden increment.
Ik had op de dagen van dubbele ronden pech met telkens lange partijen. Als je dat combineert met ook nog voorbereiden dan kwam ik zelfs boven de 14 uren van uitsluitend schaken op 1 dag. Bovendien in de laatste ronde moest ik wachten tot 16 uur om aan mijn middagmaal te beginnen. Goed eten in de buurt was sowieso lastig. Gelukkig boden de broodjes van de tornooizaal meermaals een noodoplossing aan. Dat ik de enige + 48 jarige was in de top 50 van het eindklassement is na zulke slijtageslag dan ook niet zo verwonderlijk.
Desalniettemin is zulk tornooi altijd fun als je met het juiste gezelschap kunt samenspelen. Na de partijen gingen we meermaals eten in een naburig hotel. In de autoritten werd heel veel gebabbeld en gelachen. Richard Meulders ontpopte zich als een geweldige anekdotenverteller. Een iemand thuis was minder gelukkig want ik had er niet aan gedacht dat hierdoor 3 basisspelers van de eerste ploeg in de Belgische interclub voor de 8ste ronde ontbraken.
Elke speler en elke partij in een tornooi is een verhaal op zich. Kiezen is verliezen maar onderstaande partij liet op mij een grote indruk. Dat is niet zozeer omwille van het spelverloop maar vooral om het ongelooflijk talent die mijn 11 jarige tegenstander demonstreerde. Ik wist vooraf dat Bassam El Zein de regerende U12 Franse kampioen was en ik best niet zijn 1981 fide vertrouwde.
Ik had nergens een blunder gemaakt dus hij had mij gewoon weggespeeld op zijn Magnus (een ogenschijnlijk slappe opening, fantastisch stellingsgevoel). Het was puur geluk en ook een beetje mijn eindspelkennis/ techniek die mij het halve punt liet redden. Echter dat hij op het einde nog 1u 32 minuten over had dus meer dan in het begin, deed mij helemaal perplex staan.
In het aansluitende rapidtornooi hield Bassam de winnaar van de open + 2500 fide Boyer Mahel op remise, won hij van de Franse grootmeester Gabriel Flom en scoorde hij ook nog een remise tegen de Franse IM Thomas Dionisi zie Bassam resultaten rapid CLG. Zulke opens tonen vaak een glimp op toekomstige grote talenten. Cappelle La Grande 2025 was opnieuw een week van heel veel schaakplezier op en naast het bord.
Helmut Froeyman